Ուսումնական հաստատությունների հավատարմագրման գործընթացում անթերագնահատելի է փորձագետների աշխատանքը. նրանք ուսումնասիրում են ՄՈՒՀ-ի ինքնավերլուծությունը, այց կատարում ուսումնական հաստատություն, կազմում փորձագիտական վերլուծություն`մատնանշելով բուհի ուժեղ ու թույլ կողմերը, խորհրդատվություն մատուցում`գործունեությունն առավել բարելավելու ուղղությամբ: Տարբեր ուսումնական հաստատություններում փորձագետների առկայությունը մեր կրթական համակարգում որակի մշակույթի կայացման գրավականն է: Կարևորելով փորձագետի աշխատանքը`այս քիչ լուսաբանված, բայց չափազանց կարևոր աշխատանքը առաջիկայում կփորձենք ներկայացնել հենց նրանց`կրթության ոլորտի փորձագետների աչքերով:

Փորձագետի աշխատանքի առանձնահատկությունների մասին ենք զրուցել ՈԱԱԿ փորձագետ, ՀՊՄՀ կրթական բարեփոխումների և որակի վարչության պետ,  փիլիսոփայական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Մկրտիչ Ավագյանի հետ:  

-Պարոն Ավագյան, նախ բնորոշենք փորձագետին:  Ո՞վ է փորձագետը Ձեր մեկնաբանմամբ:

-Փորձագետը մի անձ է, ով իր կյանքի ու աշխատանքային գործունեության բերումով թերևս գիտի ավելին, ինչը  հիմք է ստեղծում, որ նա կարողանա այդ ոլորտում ավելի գլոբալ, խորքային ուսումասիրություններ կատարել:  Փորձագետն այն մարդն է, որն իր մարդկային կերպարով ու գործունեությամբ կրթական  համայնքում չի աղտոտել իր անունը, և լիարժեքորեն, բաց ճակատով կարող է լինել ցանկացած տեղում` ոչ թե ստուգելու, այլ իր տարիների փորձից ելնելով խորհրդատվություն տալու  տվյալ կազմակերպությանը:

-Համապատասխան որակավորումներ ունեցող մասնագետը ինչո՞ւ պետք է ցանկանա դառնալ փորձագետ:  Ձեր դեպքում ո՞րն է եղել մոտիվացիան:

-Հարցը մտածելու տեղիք է տալիս, երբեք չեմ մտածել, թե ինչու դառնալ փորձագետ:

Ասեմ, որ  փորձագետ դառնալն ինչ-որ ամբիցիաների դրսևորում չի եղել: Քայլս պայմանավորված է եղել  ոլորտի մասնագետ լինելու, ընդհանուր իրավիճակը տեսնելու և համադրելու ձգտմամբ:

 Փորձագետը մի կողմից իր լավագույն փորձը որոշակի մեկնաբանություններով որպես խորհրդատվություն է մատուցում, մյուս կողմից, այլ բուհերում առկա լավագույն փորձն ընկալելու և հետագայում կիրառելու հնարավորություն է ստանում:

Մի բան գիտեմ` փորձագետ դառնալը թերևս  չի կարելի համարել փառք և հեղինակություն, սա լուրջ պատասխանատվություն է, որովհետև  լինելով որևէ այլ հաստատությունում և փորձելով ծանոթանալ իրենց կատարած գործին, առաջին հերթին պետք է ունենաս մարդկային բարձր հատկանիշներ, երկրորդ հերթին` հիմնարար գիտելիքներ:

-Ի՞նչ է Ձեզ տվել փորձագետի աշխատանքը:

-Աշխատանքը որպես փորձագետ ինձ առաջին հերթին տալիս է հետևյալը.համադրելով հասկանում եմ`այն,  ինչ իմ ամենօրյա աշխատանքում անում եմ, որքանով է համապատասխանում հանրապետության մյուս բուհերում կատարված աշխատանքին: Երկրորդ`աշխատանքն  ինձ որպես փորձագետ նաև տալիս է հնարավորություն ծանոթանալու և ստեղծելու որոշակի կապեր մյուս բուհերի հետ հետագա համագործակցության, փորձագիտական այցից հետո համատեղ գործողությունների, բենչմարքի համար, որը, որպես ոլորտի մարդ, համարում եմ, որ պակասում է մեր  բուհերում:

-Որո՞նք են  փորձագետի աշխատանքի դրական ու բացասական կողմերը:

-Դրականներն արդեն  թվարկեցի: Բացասական կողմ չեմ տեսնում: Ինչո՞ւ չեմ տեսնում: Եթե սովետական «ստուգում»  գաղափարը  չես դնում քո էության ու փորձագիտական աշխատանքի հիմքում, ապա  չէի ասի, որ փորձագետի աշխատանքն ունի բացասական կողմ:

-Պարոն Ավագյան, փորձագետ լինելը որևէ կերպ ազդո՞ւմ է գործընկերների հետ հարաբերությունների վրա:

-Դրական առումով`այո: Բոլոր դեպքերում, երբ որպես փորձագետ որևէ բուհում եմ եղել, գործընթացի ավարտից հետո  հարաբերությունները դարձել են ավելի ջերմ, բայց ոչ երբեք նրա հաշվին, որ փորձել եմ թաքցնել, կոծկել ինչ-որ բան, որը բացահայտ առկա է: Վաղուց անցել է այն ժամանակը, որ դիմացինի`այս դեպքում փորձագետի մեջ  պիտի տեսնենք մարդու, որը եկել է բուհի գործունեության մեջ վատը գտնելու: Ի պատիվ ՈԱԱԿ-ի ասեմ, որ փորձագետների համար կազմակերպվող  նախապատրաստական դասընթացներին տրվում են ոչ միայն փորձագիտական կարողություններ, այլ նաև մարդկային հոգեբանական պատրաստվածության ուղղությամբ աշխատանքներ են տարվում: Եվ ՈԱԱԿ-ի դասընթացը  թերևս լիարժեք բավարար է, որ չխուսափես լինել փորձագետ:

Փորձագետի աշխատանքի մասին մանրամասնություններ` կայքի «Փորձագետներ» բաժնում